Να επιθυμείτε να μη γίνονται τα θελήματά σας, γιατί και ο Χριστός είπε: «πλην ουχ ως εγώ θέλω, αλλ’ ως Συ· γενηθήτω το θέλημά Σου».
Είμαστε μόνοι; Κοίταξε πόσους Αγίους έχουμε κοντά μας! Μόλις τους επικαλεσθούμε, έρχονται· αλλά δε τους επικαλούμαστε, γι’ αυτό νοιώθουμε μοναξιά.
…Να κρεμασθείτε στον τράχηλο του Χριστού, να Τον πιάσετε απ’ το χέρι, για να σας παρηγορήσει Εκείνος. Εκεί να ρίξετε όλο το βάρος, γιατί αν στηριχθήτε εξ’ ολοκλήρου σε μένα, θα βλέπετε καμιά φορά να πέφτω σε κανένα σφάλμα και θα σκανδαλίζεσθε και θα απελπίζεσθε, ενώ όταν στηριχθήτε στον Χριστό, θα βρείτε παρηγοριά και αυτό που θα αισθάνεστε θα αντανακλάει στους Προεστώτες. Να επιθυμείτε να σας ονειδίζουν και να σας περιφρονούν, για να σας αγαπάει ο Χριστός.
Όσο Τον φωνάζουμε τον Χριστό, τόσο μας πλησιάζει και μας χαριτώνει. Όταν φωνάζει κανείς διαρκώς το όνομα του Χριστού, διακρίνει και τον πιο παραμικρό μώμο· πότε βλάπτεται, πότε λύπησε τον Χριστό.
Να παρακαλούμε πολύ τον Χριστό να μας δίνει φωτισμό και επίγνωση, για να καταλαβαίνουμε τι Τον ευχαριστεί και να το κάνουμε. Όταν έχουμε προσοχή και προσευχή, όλα θα μας τα δώσει ο Χριστός…
…Όποιος φωνάζει το όνομα του Θεού, δεν τον αφήνει ο Θεός να απελπισθεί. Γι’ αυτό βία στην «ευχή»…
Από το βιβλίο: «Λόγια Καρδίας – Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου»
